Emma Branderhorst (1995) is in 2019 afgestudeerd aan de filmschool ‘Hogeschool voor de Kunsten’ in Utrecht en nu werkzaam als regisseur van haar eigen werk. Ze vecht met passie voor het verhaal dat haar naar het hart ligt. Emma Branderhorst is gefascineerd door de thema’s jeugd en opvoeding, met een vrouwelijke interesse en perspectief.
Haar film Onderhuids is een film over een thematiek waar ze zich voor wil inzetten: meidenvenijn. Tijdens haar eigen puberteit zat ze in een vriendinnengroep waar veel meidenvenijn aanwezig was. Er werd vaak achter haar rug gepraat, geroddeld of geheimen doorverteld. Dit ging gepaard met uitlachen en buitensluiten. Ze is zelf het ’slachtoffer’ geweest, al deed ze net zo hard mee met het buitensluiten en roddelen. Bang om er anders niet meer bij te horen. Deze periode heeft nog steeds een grote invloed op haar huidige sociale leven. Bijna elke vrouw herkent dit gedrag uit eigen vriendschappen. Deze openbaring die Emma had tijdens de research van haar film deelt ze graag. Ze vindt het belangrijk het gesprek over meidenvenijn te openen, aan de hand van haar film: Onderhuids.
In Onderhuids worden we meegenomen in de belevingswereld van Keesje, een introverte tiener van 15 jaar. Keesje zit samen met haar vriendinnen Lize en Dunja in het synchroonzwemteam. Het lijkt een fijne vriendschap, maar onder de oppervlakte borrelen spanningen. Terwijl het hele team traint voor het Nationale synchroonzwemkampioenschap, probeert Keesje met vallen en opstaan haar eigen plek in de vriendinnengroep te veroveren. In september 2019 won Emma Branderhorst op het Nederlands Film Festival de Wildcard (t.w.v. 50.000 euro) voor het maken van een nieuwe film. Daarnaast ging Onderhuids in februari 2020 in Internationale Premiere op de Berlinale in Berlijn.
In september 2021 komt de film Vlekkeloos van Emma uit. In deze film wordt het onderwerp menstruatie-armoede behandeld. Vlekkeloos vertelt het verhaal van de 15-jarige Ruby die samen met haar moeder en haar jongere zusje in een kleine flat in een buitenwijk woont. Haar moeder draait dubbele diensten om het gezin te onderhouden en Ruby voelt zich verantwoordelijk voor haar zusje. Wanneer Ruby ongesteld wordt en ze erachter komt dat er geen menstruatieproducten meer in huis zijn, wil ze haar moeder niet lastig vallen met deze vraag, omdat ze weet dat haar moeder al genoeg problemen heeft. Om niemand in haar omgeving tot last te zijn probeert ze het zelf op te lossen.
Als jonge spreker brengt Emma Branderhorst de discussie rondom het thema meidenvenijn, pesten en menstruatie-armoede op gang aan de hand van verhalen, fragmenten en stellingen.